Όταν πήγαινα στο γυμναστήριο στην Ελλάδα, θυμάμαι δεν υπήρχε περίπτωση να μην κάνουμε τουλάχιστον μία φορά «εναλλάξ» κάποια άσκηση με κάποιον άλλον.
Ενώ είχα ξεκινήσει την άσκηση, είχα κάνει ας πούμε το πρώτο από τα τρία σετ, ερχόταν κάποιος και μου έλεγε συνωμοτικά με τους γνωστούς απέριττους τρόπους των νεο-ελλήνων: «φιλαράκο, κάνουμε εναλλάξ;» - οπότε έκανε μια αυτός μια εγώ.Οι πιο μάγκες δεν ρώταγαν καν: εκεί που έκανες την άσκηση, περίμεναν την στιγμή που κατά τύχη θα συναντηθούν τα βλέματά – τότε, χωρίς να μιλήσουν αλλά με μόρτικο ύφος, έκαναν την χαρακτηριστική κίνηση-ερώτηση: έκταση αμφότερων των δεικτών και περιστροφική κίνηση του ενός γύρω από τον άλλον (τα υπόλοιπα δάκτυλα σε κάμψη).Η κίνηση συνοδεύται από το «βλέμμα του ξύπνιου», χωρίς στοιχεία απορίας για το τι τελικά θα απαντήσει ο προνομιούχος που ήδη εκτελεί την άσκηση.Εγώ, ακολουθώντας τον κώδικά τους, δεν έδινα προφορική απάντηση – προτιμούσα το κλείσιμο του ματιού με ομόπλευρη ελαφρά κλίση της κεφαλής, σε ύφος «το ‘πιασα (ή τοπιασα, μία λέξη) το νόημα και είμαι μέσα».
Η εναλλάξ άσκηση συνήθως φέρνει και την οικειότητα που είναι τόσο εύκολη και γρήγορη μεταξύ συνομήλικων στην Ελλάδα – τα χαμηλής αισθητικής σχόλια για κάποια υψηλής αισθητικής συν-γυμναζόμενη είναι πλέον θέμα χρόνου.
Στην Γερμανία ωστόσο, δεν μου έχει συμβεί ποτέ κάτι ανάλογο.Όταν κάνω μια άσκηση και κάποιος θέλει να συνεχίσει, κάθεται δίπλα και περιμένει στωικά.Δεν μιλάει, ούτε δυσανασχετεί – απλά περιμένει.
Αφού αυτό δεν συνηθίζεται εδώ, ούτε και εγώ έχω ζητήσει ποτέ από κάποιον να κάνει εναλλάξ μαζί μου.Νιώθω όμως άσχημα να κάθομαι πάνω από το κεφάλι του και να περιμένω σαν τον Χάρο, χωρίς να μιλάμε.Ξέρω βέβαια ότι δεν το βλέπουν έτσι εδώ.
Δεν μου πάει όμως, δεν νιώθω καλά.Συνήθως είτε κάνω μια άλλη άσκηση, είτε περιμένω κάπου πιο μακριά, διαβάζοντας ένα περιοδικό και κοιτάζοντας πάνω από αυτό πότε θα τελειώσει ο άλλος - όπως στις ελληνικές ταινίες που ο Γκιωνάκης-κατάσκοπος της συμφοράς κρατώντας την εφημερίδα ανάποδα κια πίνοντας πορτοκαλάδα (στην προ-φραπέ εποχή) κατασκοπεύει την Μάρθα Καραγιάννη, να δει με ποιον βγαίνει τελικά τα βράδυα.
Μπορούμε, από αυτές τις παρατηρήσεις, να βγάλουμε ένα ριψοκίνδυνο γενικό συμπέρασμα για τους δύο λαούς, αλλά και για τους έλληνες του εξωτερικού;
2 σχόλια:
ναι ρε συ οι Γερμανοι δεν τα πανε πολυ καλα με το να μιλανε σε ξενους. Αν και εχω την εντυπωση οτι θα ηθελαν παρεα...
αρωτηξη: πως ειναι η υγιεινη στα ελληνικα γυμναστηρια? Πας με το ψεκαστηρι και χαρτοπετσετες να καθαρισεις καθε οργανο που χρησιμοποιεις?
Δεν ξέρω αν έχει να κάνει με το γεγονός ότι είμαι ξένος, νομίζω ούτε οι γερμανοί κάνουν εναλλάξ.
Τώρα για ελλάδα που ρωτάς, πήγαινα σε αρκετά ακριβό γυμναστήριο, οπότε ήταν σε καλή κατάσταση από πλευράς καθαριότητας.
Η "ελληνική πινελιά" εκεί ήταν το ντύσιμο μερικών, π.χ. 24χρονα που έσκαγαν με πράντα, γκούτσι και δεν συμμαζεύεται για να σηκώσουν βάρη.Καβάλα πάν στην εκκλησία cavalli προσκυνάνε που λέει κ το άσμα.
Εγώ προσωπικά είχα σαν αγαπημένη εμφάνιση ρετρό σπορτέξ (κύριως 70ς, αλλά και air jordan '90ς), άσπρη κάλτσα νίκος γκάλης μέχρι το γόνατο, σορτσάκι adidas από τα 70ς πάλι (με τις ρίγες στο πλάι) και T-shirt Judas Priest.
Ψάχνω απογενωσμένα τις φωσφοριζέ κίτρινες και πορτοκαλί περιχειρίδες (έτσι δεν τις λένε; ) των 80ς με το σήμα της adidas πάνω.
Οι πιο συμπαθητικές νομίζω ήταν οι ανατολικές πόρνες πολυτελείας, αυτές ήταν σωστές σε συμπεριφορά και διακριτικές (όσο διακριτική μπορεί να είναι 25 χρόνη 1,85 ύψος ξανθιά με 1 μέτρο πόδι).
Για ένα καλοκαίρι σε διακοπές πήγαινα και σε ένα σιδεράδικο (λαϊκό γυμναστήριο για τρελλά μπιλντερόνια).
Κατ'αρχήν σήκωνα τα λιγότερα βάρη από όλους - έπαιζα στην γυναικεία κατηγορία.
Από ιδρωτίλα,υγιεινή κτλ εκέι δεν το συζητάμε, ούτε βέβαια το soundtrack.
Όλα τα λεφτά οι αφίσες από το American ninja και τοπικά τουρνούα καράτε που είχαν ξεμείνει από τα εγκαίνια υποθέτω.
Πάντως το καλύτερο ήταν οι ατάκες, ιδιώς το καμάκι.Αναφέρω μακράν την καλύτερη:
(σφίχτης) - Πόσα κιλά είσαι;
(γκομενάκι) - 60
(σφίχτης, με fake απορία) - Σοβαρά; 60; Καλά εσένα σε παίζω πάγκο.
Δεν κάνω πλάκα, έχει παιχτεί η ατάκα αυτή μπροστά μου.
Για να γυρίσω σε γερμανία, εννοείται ότι με το που τελειώνεις ποδήλατο ψεκάζεις και καθαρίζεις για τον επόμενο (στην ελλάδα εννοείται όχι).
Επίσης στην γερμανία εννοείται πρόβλεψη για ατύχημα (σε ευδιάκριτη θέση βαλιτσάκι πρώτων βοηθειών) καθώς και πιεσόμετρο με μπαταρία πάντα γεμάτη (ΕΦ όλα αυτά στην ελλάδα).
Αρνητικό στην γερμανία ότι η σάουνα είναι μεικτή, άνδρες γυναίκες.
Χάθηκε άλλος ένας χώρος για αντρικές-καγκουρο-φιλοσφικές αναλύσεις.Σε αυτά η ελλάδα σκίζει.
Βέβαια δεν προσφέρεται και η γερμανική γλώσσα για τέτοια (πώς λέγεται "θα σου φύγει ο τάκος άμα την γνωρίσεις την γκόμενα, μιλάμε το μωρό φυσάει" στα γερμανικά; )
Δημοσίευση σχολίου